Metropol yaşamının olmazsa olmazlarından biri olan spor salonlarından bende geri kalacak değildim elbet. Yaklaşık 1 sene önce kendimi güzide spor salonlarından birine attım burada isim vermiyorum ki merak uyandırıyım.
Neredeyse 1 yıldır spora gitmeme rağmen taa ki düne kadar pilates dersine hiç girmemiştim. Açıkçası pilatesten gözüm korkuyordu bunda Ebru Şallı'nın beynime kazınmış hareketlerininde rolü vardı tabi. Pilates topuyla bütünleşmiş hali ve izlemeye tahammülü zorlayan nefes alıp verme sesleri çileden çıkma sebebimdi. Kimse onu uyarmıyor mu şu mikrofonu allah aşkına biraz uzaklaştır diye ilginç doğrusu.
Neyse ben gene düne döniyim şu an bu satırları zar zor yazıyorum zira parmak uçlarıma kadar boynum dahil olmak üzere her yerim et kesti. Pilates sınıfına girer girmez bir gülme tuttu zaten, herkeste inanılmaz bir ciddiyet ayakkabıları çıkarmışlar serilmişler minderlere birisiyle göz göze gelinde gülümseyip sıcaklık yaratıyım diyorum bön bön suratıma bakıyor anasının karnından pilatesle doğdu sanki öyle aşkla bağlanmış.Zaten beynimde Recep İvedik 2 deki yoga sahnesi dönüyor aptal bir sırıtma suratımda sürekli hoca da ters ters bana bakıyor nerden çıktı bu diye.
Hareketleri yapmaya başladık allahım gülücem gülemiyorum o nefes alıp vermeler üflemeler sanki hepimizde doğum sancısı var da doğurma hazırlığı yapıyoruz sanki. Gerçekten vücut için mükemmel bir spor ama çok zor bende yapabilmeyi isterdim ama dün gördüm ki kesinlikle bana göre değil şu anda her yerim tutuk belki bir şans daha verebilirim ileride şu an bilemiyorum.
1 saatten kısa sürdü de dayanabildim sonra minderlerimizi seccade toplar gibi topladık ve ardıma bakmadan koşar adım terkettim orayı.
Genede pilates güzel spor yapana sevene saygım sonsuz.. biirr ikiiii üççç dörrttt nefes alıyoruzzz biiirr ikii üüçç döört ve nefes veriyoruzzz..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder